Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

The guard / Εκτός νόμου και χρόνου (2011)

Αδελφός του σκηνοθέτη του κατα- πληκτικού «In Bruges», ο Τζον Μάικλ ΜακΝτόνα δημιουργεί μια ταινία που θυμίζει αρκετά εκείνη του αδελφού του, Μάρτιν. Πρώτα απ’ όλα, έχει παρόμοιο χιούμορ. Δεν γίνεται ποτέ ξεκαρδιστική (ούτε κατά διάνοια), στηρίζεται όμως εύστοχα στους προσεγμένους διαλόγους και τις ατάκες της. Το σημα- ντικότερο όμως στοιχείο και στις δύο ταινίες είναι η ατμόσφαιρά τους, η οποία πηγάζει από την μουσική επένδυση, την φωτογραφία και τις τοποθεσίες των γυρισμάτων. Εκεί όμως που στην«Αποστολή στην Μπριζ» δεν μπορούσες να μην παρασυρθείς από την ακαταμάχητη γοητεία της και να μην ερωτευτείς την ίδια την Μπριζ (την οποία τόσο όμορφη δεν θα την δείτε από κοντά), ο σκηνοθέτης του «The guard» επιλέγει έναν πιο δύσκολο δρόμο για να γοητέψει το κοινό του: Αυτόν του εξαιρετικά ήρεμου, έως και ψυχρού ύφους.


Αυτό μου έμοιαζε αρχικά ως το πρόβλημα της ταινίας. Εξαιτίας του δεν με άγγιζε, ένιωθα πως την εμπόδιζε να ‘πάρει μπροστά’. Δυστυχώς άργησα να το συνειδητοποιήσω, μα τελικά η υφολογική ψυχρότητα δεν είναι απλώς ένα σκηνοθετικό στυλ, αλλά σε αυτήν κρύβεται το ζουμί της ταινίας! Γιατί μπορεί το ύφος να μου φάνηκε ψυχρό και υπερβολικά ήρεμο, έτσι ακριβώς είναι όμως και ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή! Εκεί είναι που ποντάρει ο σκηνοθέτης για να πετύχει μια ψυχολογική διείσδυση στον χαρακτήρα που τόσο εξαιρετικά ερμηνεύει οΜπρένταν Γκλίσον. Ο τελευταίος βοηθάει σε μεγάλο βαθμό τόσο το σκηνοθέτη, όσο και τον θεατή να ταυτιστεί –όσο γίνεται- μαζί του, χωρίς βέβαια ποτέ να μπορεί να τον κατανοήσει απόλυτα.


Ο Γκλίσον υποδύεται τον Τζέρι Μπόιλ, (από τους πιο ενδια- φέροντες κωμικούς χαρακτήρες εδώ και αρκετό καιρό) έναν εκκεντρικό, αντισυμβατικό αστυ- νομικό που δεν έχει φίλους και η μητέρα του είναι ετοιμοθάνατη. Ο Μπόιλ είναι έτοιμος να ξεσπάσει και ο θάνατος της μητέρας του είναι η σαφέστερη προοικονομία ότι το ξέσπασμα πλησιάζει. Και αυτό θα είναι εκρηκτικό, αποφα- σιστικό και ηρωικό…

Βαθμολογία: 2.5/5

2 σχόλια:

  1. Χάρις σε σένα είδα αυτήν την ταινία, και δεν το μετάνοιωσα. Ο πρωταγωνιστής μετράει σε ΟΛΗΝ την ταινία. Το θέμα είναι γνωστό: διακίνηση ναρκωτικών, διεφθαρμένοι αστυνομικοί, εγκληματίες που γι΄ αυτούς ο φόνος είναι 'φυσικός'.
    Το τέλος απρόβλεπτο... Ο πρωταγωνιστής όρθιος σαν καουμπόϋς, τεράστιος σε όγκο! να πυροβολεί και 3-4 άνθρωποι να μην μπορούν να τον πετύχουν; Αυτό το θεώρησα απίθανο...
    Πιστέυω σε ένα χάππυ εντ!
    Κάτι πολύ θετικό και που προκαλεί γέλιο, για όλη την ταίνια είναι οι αντιδράσεις των ηρώων και οι εκφράσεις των προσώπων τους!!! Οι ατάκες βοηθούν πολύ σ'αυτό
    Χάριν όλων αυτών την βρήκα πολύ πρωτότυπη. Την συνιστώ ανεπιφύλακτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαίρομαι που είδες την ταινία χάρις σε μένα!
    Είναι για τέτοιους θεατές, που δεν θα περιμένουν να δουν ξεκαρδιστικές φαρσικές καταστάσεις και ασταμάτητη δράση και που μπορούν να κοιτούν και λίγο πίσω από τις εικόνες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή