Hysteria / Η μηχανή της χαράς (2011)

Hysteria. Όχι, δεν πρόκειται για φιλμ συγγενικό με το «Carnage» του Roman Polanski! Ο όρος αναφέρεται σε μία ασθένεια από την οποία θεωρούνταν ότι έπασχε ένας τεράστιος αριθμός γυναικών του πλανήτη μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα. Στην πραγματικότητα όμως, τα συμπτώματα που παρουσίαζαν δεν οφείλονταν παρά στο γεγονός ότι ήταν σεξουαλικά ανικανοποίητες! Γι’ αυτό άλλωστε και η θεραπεία που προσέφεραν οι γιατροί ήταν ο… «χειρονακτικός» οργασμός. Στα πλαίσια αυτά η ταινία μας μεταφέρει στη δεκαετία του 1880 και μας αφηγείται πώς εφευρέθηκε αυτή η «Μηχανή της χαράς» του ελληνικού τίτλου, λαϊκιστί ο δονητής.

Το αξιοσημείωτο με το «Hysteria» είναι πως επιχειρεί εύστοχα να προσπεράσει την ταινία εποχής και να γίνει ιστορική, χάρη σε έναν ευπρόσδεκτο εμπλουτισμό των εγκυκλοπαιδικών γνώσεων του θεατή, προσφέροντάς του όχι πράγματα που υποχρεωτικά θα έπρεπε να γνωρίζει, αλλά που, αν μη τι άλλο, αξίζουν. Και είναι πολύ πιθανό να του κινήσει, εν τέλει, το ενδιαφέρον να κάνει τη δική του μίνι έρευνα πάνω στο θέμα, πράγμα σημαντικό και πολύ ωραίο σαν επίτευγμα μιας ταινίας.

Όλα αυτά κάτω από ένα απολαυστικό πέπλο ρομαντισμού. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, το «Hysteria» παραμένει πάντα μία ρομαντική κομεντί.  Διαθέτει μία ανάλαφρα χιουμοριστική διάθεση και ένα αξιαγάπητο καστ, ενώ δεν παραλείπει να αφήσει αρκετό χώρο για τις κοινωνικές προεκτάσεις του αναφορικά με τα δικαιώματα των γυναικών. Σε γενικές γραμμές, χωρίς να αποτελεί κάτι το εξαιρετικό, είναι μία δροσερή και πολύ ευχάριστη πρόταση για θερινό σινεμά, που μάλλον θα εκτιμήσει περισσότερο το γυναικείο κοινό.

Βαθμολογία: 3/5